Maximilian Schachmann – motivatie is zijn tweede natuur

Iemand die weet wat hij wil

Max lijkt alles in zich te hebben voor een glansrijke carrière in de wielersport. Hij analyseert elke wedstrijd grondig om te kijken waar hij fouten heeft gemaakt en waar hij zichzelf kan verbeteren. Max heeft de afgelopen tijd veel successen behaald, maar blijft hongerig en laat zich door niemand tegenhouden. Hij wil meer. Als hij over zijn doelen praat, dan draait hij niet om de hete brij heen. Hij heeft er geen probleem mee om zijn doelen duidelijk te formuleren. Sommigen vinden hem misschien arrogant overkomen, maar het is niet meer dan een gezonde dosis zelfvertrouwen, vastberadenheid en focus. Als hij zijn doelen eens niet haalt, kijkt hij meteen vooruit. Naar het volgende doel, de volgende kans. En dat dat zijn vruchten afwerpt, blijkt wel als we zijn prestaties en successen objectief bekijken. De 27-jarige is daarbij verre van verbeten. Hij is altijd in voor een lolletje en is altijd open naar anderen toe. Hij zal tegen iedereen altijd vriendelijk 'Hallo' zeggen. Hij is dus vrolijk, maar ook nieuwsgierig en staat met beide benen op de grond. En met deze karaktereigenschappen is hij een graag geziene gast in het peloton en daarbuiten.

Max' oudere zus Carolin, die vroeger al geen etappe van de Tour de France miste, heeft haar passie voor het wielrennen samen met haar vader verder in het gezin doorgegeven. Maar het belangrijkste moment was waarschijnlijk toch zijn eerste wielerwedstrijd, toen hij op 11-jarige leeftijd op de derde plek eindigde. Kort daarna werd hij lid van Marzahner RC en later maakte hij de overstap naar Berliner SC, de regionale wielerclub. Een van zijn eerste trainers, Michael Lemke, zag al heel vroeg dat Max buitengewoon veel talent had en legde met goed gedoseerde training het fundament voor zijn latere WorldTour-carrière. Bovendien bevestigt Lemke dat het klopt wat over Schachmann's karakter wordt gezegd: “Max was van begin af aan ambitieus.” De jonge Max ging elke dag met de fiets naar school en eigenlijk bleek toen al dat hij veel aanleg had voor het wielrennen. “De fietsrit naar school was een plicht, maar vooral ook een goede training”, herinnert Schachmann zich. Hier legde hij de basis voor zijn latere tijdritkwaliteiten, want toen was de fietsrit al een race tegen de klok. Of beter gezegd: tegen de schoolbel. Opschieten om op tijd naar school te gaan lukte hem vaak niet. En zo kwam het vaak voor dat hij zich moest haasten om op school te zijn voordat de les begon. En op school blonk hij eigenlijk helemaal niet uit in sporten. “In turnen was ik echt niet goed, daar heb ik al eens de slechtste cijfers voor gekregen.” Max vond zijn opleiding altijd heel belangrijk en zo behaalde hij zijn diploma aan een middelbare school waar voornamelijk exacte vakken werden onderwezen. En dat was geen makkelijke tijd omdat de wedstrijdsport voor hem altijd twee keer zoveel werk betekende. Nadat hij zijn middelbareschooldiploma had behaald, gaf hij zichzelf in de U23-klasse vier jaar de tijd om de overstap naar de profs te maken. En als dat niet lukte, zou hij technische bedrijfskunde gaan studeren. In 2013 kwam het aanbod van de ploeg Thüringer Energie en daarna volgden nog drie continentale ploegen, tot hij in 2017 een contract bij het Belgische WorldTeam Quickstep Floors bemachtigde. En dit betekende het begin van zijn profcarrière.

Zijn mentale kracht is indrukwekkend

Natuurlijk verandert iemand als hij successen behaalt, dus ook Maximilian Schachmann. Dat kan hij niet ontkennen. Maar ook als hij een korte aandachtsspanne heeft, kan hij hier heel goed mee omgaan en deze hype voor zichzelf in iets positiefs omzetten, zowel op sportief als persoonlijk vlak. Privé is er voor de sunnyboy uit Berlijn niets veranderd, hoewel bij hem wel alles moet wijken voor de wielersport. Zo verhuisde hij in 2018 samen met zijn vriendin naar de Bodensee in Zwitserland, omdat hier de perfecte trainingsomstandigheden te vinden zijn. “Het is niet makkelijk om een partner te vinden die overal voor in is en er geen problemen mee heeft om vaak alleen te zijn. En daar ben ik heel dankbaar voor.”

Max weet dat een profwielrenner niet alleen lichamelijk fit moet zijn, maar ook op mentaal vlak alles moet kloppen. Na de blessures van de afgelopen jaren, die enkele dromen uiteen lieten spatten, maakt hij met zijn mentale kracht en zijn positieve blik vooruit steeds weer indruk. Een splinterbreuk in zijn hielbeen bij de Ronde van Polen, een gebroken middenhandsbeentje bij de Tour de France van 2019 en dan ook nog een gebroken sleutelbeen bij de klassieker de Ronde van Lombardije, waardoor lang onzeker was of hij wel aan de Tour de France 2020 kon deelnemen. Maar de dappere renner uit Berlijn heeft de nuchtere kijk op het leven die nodig is om zich weer met positieve gedachten op het volgende doel te kunnen richten. Zijn coach, de Luxemburger Dan Lorang, die ook Emanuel Buchmann, Lennard Kämna en Pascal Ackermann onder zijn hoede heeft, biedt hier ook de steun die hij nodig heeft. “Ik wil succesvol zijn en daarom rijd ik altijd op de limiet”, aldus Schachmann, waarvoor de hobbels in de ontwikkeling van een wielerprof er gewoon bij horen.

Een gangmaker met het hart op de juiste plek

Maximilian Schachmann representeert samen met onder andere zijn Duitse ploeggenoten Buchmann, Ackermann en Kämna een nieuwe generatie in de Duitse wielersport. Hij voelt zich goed in deze rol, want hij vindt dat hij zelf de verantwoordelijkheid op zich moet nemen om zich voor een schone en geloofwaardige wielersport in te zetten en verder ook positieve waarden aan jonge sporters moet doorgeven: professionaliteit, teamspirit, discipline en ambitie.

Naast zijn verplichtingen tegenover het team en de sponsoren zet Max zich ook nog in voor goede doelen. Zo is hij sinds 2019 ambassadeur van de stichting 'Right To Play' die zich ervoor inzet om kinderen en jongeren, vooral in Azië en Zuid-Afrika, samen te brengen door te sporten en er zo voor te zorgen dat ze veilig en op hun eigen tempo kunnen opgroeien en naar school kunnen gaan. Het werk van de stichting sprak hem meteen aan. “Ik ben blij en trots dat ik me hiervoor kan inzetten!” En hij is ook al naar Ethiopië gegaan om ter plekke naar het werk van de stichting te bekijken.

Dromen in het achterhoofd en doelen voor ogen

Max voelt zich helemaal thuis in de ploeg BORA - hansgrohe. Hij wordt momenteel nog als veelzijdige wielrenner ingezet, maar ze willen de komende jaren uitzoeken bij welke wedstrijden hij het grootste potentieel heeft en in welke richting hij zich zal ontwikkelen. Nu hij de prestigieuze rittenkoers Parijs-Nice weer heeft gewonnen, weet niet alleen teamleider Ralph Denk wat hij in zijn mars heeft. “Met deze overwinning heeft hij zich ook als rondespecialist bewezen”, zegt Ralph Denk. “We zullen zien of hij zich hier verder in kan ontwikkelen, maar Max heeft zeker ook veel andere kwaliteiten: hij is een goede tijdrijder, een goede klimmer en kan goed sprinten in kleine groepen. We willen hem erbij helpen in de komende jaren zijn plek te vinden.” Voor zijn overstap naar BORA – hansgrohe heeft Max veel onderzoek gedaan naar de ploeg. En de individuele ondersteuning en de uiterst zorgvuldige manier van werken hebben hem overtuigd. “Het is indrukwekkend om te zien wat Ralph Denk daar de afgelopen jaren heeft opgebouwd.”

En met de recente successen stijgen de verwachtingen. Maar de 27-jarige renner blijft er relatief rustig onder. “In de media wordt altijd verwacht dat we blijven winnen. Maar voor mij is de feedback in de ploeg en de mensen eromheen belangrijker”, zegt hij.

Een etappewinst in de Tour de France, het winnen van een klassieker en zelfs het winnen van een wereldkampioenschap: dit zijn allemaal concrete doelen en dromen voor Maximilian Schachmann. “Een jaar lang in de regenboogtrui rijden moet een grandioos gevoel zijn.” Een droom die zonder twijfel alleen in vervulling kan gaan als iemand deze droom ook echt heeft. En bij Max is aan doelen en dromen zeker geen gebrek.