De zij-instromer

Jong geleerd, oud gedaan? 

Als je vroeg met een sport begint, is de kans op langdurig succes vermoedelijk hoger. Veel sportsterren komen al snel na het lopen in aanraking met de sport of de sport werd ze door hun ouders met de paplepel ingegoten. Zo begonnen ook Bob Jungels, Jai Hindley en Danny van Poppel, profs bij BORA – hansgrohe, hun wielercarrière op zesjarige leeftijd, onder andere omdat hun ouders ook al op professioneel niveau met de wielersport bezig waren. Maar vaak werden voor het wielrennen ook nog andere sporten uitgeprobeerd. Zo overtrof Ryan Mullen alle andere kinderen bij rugby, was Marco Haller een ambitieuze ijshockeyspeler en werd Patrick Gamper meervoudig wereldkampioen in de skibob bij de junioren. Maar allemaal waren ze toen ook al met wielrennen bezig en legden zich ten laatste in hun tienerjaren toe op deze sport. Maar er zijn uitzonderingen, echte laatbloeiers. De verhalen van Florian Lipowitz, Ben Zwiehoff, Victor Koretzky en Anton Palzer van BORA – hansgrohe illustreren dit. 

Van toerskiën, biatlon of mountainbike naar wielrennen op de weg? Fluitje van een cent! 

Neem Anton 'Toni' Palzer bijvoorbeeld. Het bekende verhaal van zijn transformatie van de wereldtop in het toerskiën en bergwandelen tot twee deelnames aan grote rondes heeft zo veel facetten dat het te lang zou zijn voor dit artikel. Voor wie hier meer over wil weten, is de documentaire 'Breaking the Cycle' echt een aanrader. Toni zette op relatief hoge leeftijd van 27 jaar de stap om iets heel anders te gaan doen, namelijk profwielrenner worden op het hoogste niveau bij BORA – hansgrohe. Daartoe gaven indrukwekkende wattages tijdens het testen, een 'oude liefde' voor de wielersport en de samenwerking met BORA – hansgrohe coach Helmut Dollinger de aanzet. 

De levensloop van Florian Lipowitz is al even indrukwekkend. Hij zat bij het nationale jeugdteam in biatlon, verhuisde op 15-jarige leeftijd met het hele gezin naar de bergen en studeerde af aan het gerenommeerde Tiroler Skigymnasium in Stams. Maar hij raakte geblesseerd, waardoor hij genoodzaakt was meer op de fiets te gaan trainen. Op zijn achttiende nam hij deel aan een paar fietsmarathons, gewoon omdat hij dat leuk vond. Maar al snel werd het serieuzer voor hem, want hij behaalde als absoluut onbeschreven blad topklasseringen en won zelfs een paar keer. Op zijn negentiende sloot hij zich aan bij de ploeg Tirol KTM, die in de continentale circuits uitkomt. Hij nam deel aan professionele wielerwedstrijden en maakte daar weer indruk op de gevestigde namen. Wat volgde, was de overstap naar de WorldTour in 2023. Nog in hetzelfde jaar piekte hij met een indrukwekkende eindzege in de Czech Cycling Tour. To be continued. 

En dan zijn er ook nog de twee mountainbikers Ben Zwiehoff en Victor Koretzky. Vier van de profwielrenners in de huidige ploeg hebben hun eerste wedstrijden op bredere banden gereden en zijn van daaruit overgestapt op de topsport. Maar ze maakten op het juiste moment de overstap naar de weg, want hier gaat het er nog professioneler aan toe en daardoor zijn er betere mogelijkheden om van de sport te kunnen leven. Ze maakten allebei pas op hun 27e de overstap. Ben had de droom om als mountainbiker deel te nemen aan de Olympische Spelen, maar de pandemie gooide roet in het eten. Vervolgens maakte een test op de rollenbank, waarbij hij records brak, voor hem de weg vrij naar het wielrennen op de weg, bij BORA – hansgrohe. Meteen in het eerste jaar vond hij zijn plek in de ploeg en mocht toch nog eens op de mountainbike stappen voor de mountainbikewedstrijd Cape Epic in Zuid-Afrika, samen met Lennard Kämna. Inmiddels heeft hij ook op de weg al enkele toptienklasseringen behaald bij etappekoersen, waaronder een tweede plek in de Czech Cycling Tour. 

Victor Koretzky rijdt pas sinds 2022 op de weg en wedt sindsdien op twee paarden. Hij blijft succesvol in het mountainbiken, want na zijn WK-winst bij de junioren in 2011 waren op het WK Mountainbike 2023 zilver in het shorttrack en een vierde plaats in het meest prestigieuze onderdeel, de Olympische cross-country, noemenswaardig. Het is dan ook duidelijk dat een Olympische medaille in Parijs in 2024 zijn grote doel blijft en hij niet zo snel afscheid zal nemen van het mountainbiken. Maar ook zijn prestaties op de weg zijn veelbelovend. 

Zo zit het met wielrennen op de weg 

Of je nu uit een andere fietsdiscipline de overstap naar de weg maakt of eerst een heel andere sport hebt beoefend: je moet in het begin een hoop leren. De sprong in het diepe is zwaar en doet soms ook pijn. Want laboratoriumwaarden en testuitslagen zijn cijfers, maar wie het tijdens een wedstrijd niet waar kan maken, maakt geen schijn van kans. De strijd om de beste plek in het deelnemersveld, de korte reactietijden en behendige manoeuvres tijdens hectische momenten, een wedstrijd kunnen 'lezen', bidons aannemen uit de ploegauto of van ploegmedewerkers die langs de kant van de weg staan, omkleden op de fiets. Dat zijn allemaal dingen die iemand moet leren. Daarbij moeten ze vaak overschakelen van de individuele sport op complexe ploegtactieken, waar iedere wielrenner zijn eigen taak heeft binnen de ploeg. Of ze nu als eerste over de eindstreep komen of een ander aan de overwinning helpen en zelf op plaats 100 eindigen. Vooral als nieuwkomer moet je je naar de rest voegen en leren, leren, leren. Wat de vier zij-instromers bij BORA – hansgrohe gemeen hebben, is dat ze op basis van hun lichamelijke conditie allemaal het best presteren tijdens beklimmingen. Want daar komt het minder op tactiek aan, maar meer op pure topprestaties op de fiets. Op een mix van talent, vaardigheden, discipline en motivatie dus. En niet per se op een jarenlange opleiding.