“Als een galerij voor moderne kunst”

Het was liefde op het eerste gezicht. Toch duurde het nog zeven lange jaren voordat die eerste verliefdheid veranderde in een serieuze relatie. Want zo lang duurden de verkooponderhandelingen, totdat het Engelse herenhuis eindelijk in andere handen overging. De nieuwe eigenaars: een jong stel dat zeven jaar eerder verliefd was geworden op het statige 15^e eeuwse gebouw. En dat hoewel ze allebei een zeer moderne smaak hadden! De visie van de versgebakken huiseigenaars? Zoveel mogelijk van de bestaande structuur behouden, maar tegelijkertijd belangrijke aanpassingen aanbrengen om het huis te laten voldoen aan de hedendaagse woonbehoeften. Zo zouden de historische muren een thuis moeten worden voor hen en hun vier kleine kinderen.

Voor het ontwerp van de keuken, het middelpunt van hun nieuwe huis, deden ze een beroep op Martin Holliday. De beide partijen kenden elkaar van vroeger: als ontwerpdirecteur bij Chiselwood, een binnenhuisarchitectuur- en keukenstudio, die hij samen met zijn vrouw Mel in het Engelse Lincoln runt, had Martin in de vroegere gezinswoning al een kleedkamer en keuken ontworpen voor de vorige eigenaars. Vanwege zijn ervaring met historische en beschermde gebouwen was de designer en ervaren meubelmaker de geknipte persoon voor het project. Een ander gegeven dat in zijn voordeel sprak, was zijn vermogen om een hele ruimte, en niet alleen het keukenmeubilair, te ontwerpen. “Doordat we de klant goed kenden, waren we er zeker van dat hij tevreden zou zijn met ons voorstel”, zegt Martin Holliday, en hij had gelijk: de eigenaars gaven hem quasi carte blanche voor alle designvragen.

De instructies waren duidelijk: enerzijds wilden de opdrachtgevers de overwegend 18^e eeuwse details, zoals de stucornamenten aan het plafond, de lambrisering, de marmeren schouwen, de originele vensterluiken en de deuren, behouden. Anderzijds wilden ze ook een praktische ruimte, die geschikt zou zijn voor zowel informele familie-etentjes als gezellige avonden met gasten. Holliday vond hiervoor een slimme oplossing: “Alle meubels zijn vrijstaand en zitten slechts met een paar schroeven vast. Ik vond het namelijk verkeerd om in te grijpen in een kamer met zoveel geschiedenis. Ik wilde niets beschadigen.”

Twee identieke keukeneilanden delen de 15 m lange hoofdruimte op in verschillende zones. In het centrum bevindt zich een keukenblok, dat eruitziet als een echt spektakelstuk. Gasten kunnen plaatsnemen op de negen gestoffeerde barkrukken rond het massieve stenen blad en toekijken hoe de kok het eten bereidt op de dubbele BORA kookplaat met extra Tepan kookveld. Dankzij de krachtige en tegelijkertijd uiterst stille kookveldafzuiging van BORA is er niets – noch lawaai van het afzuigsysteem, noch te sterke kookdampen of -​​geuren – dat de communicatie verstoort. Het dubbele eiland kreeg een ruim aanrecht en twee vaatwassers. De keukenontwerper plaatste de oven, koel- en vrieskast en koffiemachine vooraan in de enorme kamer in een meubelfront dat een geheim herbergt: “Mocht de keuken ooit worden verwijderd, dan zal er een echte verrassing opduiken”, voorspelt Martin Holliday. Want achter de meubelwand met de inbouwtoestellen bevindt zich een tweede marmeren schouw als tegenhanger van de schouw aan de overkant van de kamer. Uit respect voor de geschiedenis van het huis heeft Holliday de schouw laten staan – en gewoon weggestopt.

De andere schouw, die rijkelijk versierd is met stucelementen, dient als podium en stilistisch contrapunt voor de eettafel met 14 stoelen. Ook de tafel is echt maatwerk uit de studio van Chiselwood. Op haar twee brede blauwe sokkels zie je er duidelijk een knipoog in naar een middeleeuwse refectoriumtafel. Blauw, geel of rood: Holliday schrikt er niet voor terug om krachtige kleuren te gebruiken als blikvangers in de historische sfeer, waardoor het geheel op de een of andere manier wel wat weg heeft van de Brits-Indiase koloniale stijl. Met deze ongewone mix is de ontwerper erin geslaagd om een absoluut unieke keuken te creëren, die oud en nieuw combineert en een nobele, maar ook zeer moderne uitstraling heeft. “Een beetje zoals een galerij voor moderne kunst in een oud gebouw”, zegt hij zelf.